platonikler

evet onlara karşılıkları olmayan aşklar denebilir; ama onlar o kadar cömerttir ki hiç bir zaman karşılıksız olduklarını size hissetirmezler. karşılığı olan aşkları bulunca çok sıkıycı oldukları dank eder kafamıza; ama hiçbirimiz inkar edemeyiz onların ne kadar saf ne kadar temiz olduklarını. yaşanmamışlıklarının verdiği ayrı bi tutkuları ayrı bir buruklukları vardır kalbimizde.

karşındakinin seni takmadığını bile bile neden çabucak unutulamıyor platonikler? adı üstünde eğer unutulsalardı platoniklerimiz olmazlardı. bütün platonik aşıklar çok iyi yazar, çok iyi çizer olabilir. tek başına iki kişi adına kurulan hayallerin sonu yoktur çünkü. onlara ottan boktan şeylerden ümit gelir. karşı taraftan gelen bütün normal davraşlarından bir anlam çıkarılmasından tut, bütün şarkıların esas oğlanı esas kızı olunmasına (power-türk şarkılarıda dahil) kadar.

bazı platonikler kendi içlerinde yaşanıp bir gün başka birini bulunca unutulup giderler (ki bu en yaygın olanıdır). bazılarıda itirafta bulup sonrada en kötüsünü "ben seni arkadaş olarak görüyorum" cevabını alıp platonik nefrete dönüşürler.bazıları da o kadar güzeldir ki itiraflara gerek kalmadan herşey kendiliğinden oldu bittiye bağlanır (bu da hep umutla beklenen en güzel sondur; ama genelde böyle olmaz).

benimde platoniklerim olmuştu hiç birinin sonu şu en nadir olandan olmamadı; ama er geç unutuldular.platonikler umarım hepinizin sonu şu en nadir olandan olur olmassada boş verin canım bir gün bu günlerinizi unutucaksınız.

önce bütün platoniklerimi sonrada sizi öptüm.